Una, MNLF. Sunod, MILF. Ngayon, BIFF.

Umbra Kato BIFF. From PinoyweeklyNoong Sabado ng gabi, ayon sa report ng military, inatake ang ng sabay sabay ang mga sundalo sa maguindanao at North Cotabato ng mga 100 na rebelled. Limang sundalo at 18 na rebelde ang patay.

Nangyari itong pag-atake dalawang araw bago mag-usap ulit ang mga representatives ng pamahalaan ng Pilipipinas at ng Moro Islamic Liberation Front sa Kuala Lumpur para ipagpatuloy ang naantalang peace talks para sa Mindanao.

Ang mga umatake daw sa mga sundalo ay miyembro ng Bangsamoro Islamic Freedom Fighters o BIFF.

Ano naman itong BIFF?

Ayun din sa military, ang lider ng BIFF ay si Ameril Umbra Kato, dating miyembro ng MILF, na hindi raw sumasangyon sa mga pinagkakasunduan ng MILF at ng pamahalaang Aquino.

Paano na lang mangyari kung magkaroon ng kasunduan ang MILF at ang pamahalaang Aquino at hindi pala kasama lahat na rebeldeng Muslim.

Maala-ala natin ng noong panahon ni Ferdinand Marcos, ang grupo ng mga rebeldeng Muslim ay Moro National Liberation Front sa pamumuno ni Nur Misuari. Itinatag ito noong 1969 at ang kanilang layunin ay tumiwalag sa Pilipinas at magkaroon ng sariling bansa, ang Bangsamoro.

Maraming buhay ang nalagas sa giyera sa Mindanao. Suportado ng mga Muslim na bansa ang MNLF katulad ng Libya at Malaysia. Miyembro ng Organization of Islamic Conference ang MNLF.

Para mahinto ang away sa Mindanao, nagkaroon ng kasunduan, ang Tripoli Agreement, na ang nag-broker ay si Muamma Khadafy, ang dating lider ng Libya.

Sa kasunduan, sinabi magkakaroon ng autonomy (magkaroon sila ng sarili nilang pamahalaan sa maraming aspeto maliban sa military at foreign affairs) sa 13 na probinsiya at siyam na lungsod sa Mindanao, aabot pa nga ng Palawan ayon sa Constitution.

Siyempre kapag sinabi na ayon sa Constitution, dadaan sa referendum at papipilin ang taumbayan. Umalma sina Misuari dahil hindi daw ganun ang kasunduan. Akala niya basta na lang ibigay sa pamumuno niya an 13 na probinsiya at siyam na lunsod kasama doon ang Zamboanga, Cotabato at Palawan kung saan maraming hindi naman Muslim ang nakatira.

Kaya patuloy ang away sa Mindanao hanggang nagka-usap ulit ang MNLF at pamahalaan na nauwi sa pagtatag ng Autonomous Region for Muslim Mindanao noong 1990. Limang probinsya lang ang sumali: Basilan, Lanao del Sur, Maguindanao,Sulu at Tawi-tawi.

Ngunit hindi rin nakamtan ang kapayapaan sa Mindanao dahil marami rin ang hindi sang-ayon sa kasunduan na pinasok ni Misuari kaya nabuo ang MILF. Heto na naman: nag-uusap ang pamahalaan sa MILF, at may tumiwalag na naman at nagbuo ng BIFF.

Hindi rin kasali sa usapan sa MILF ang problema ng Sultanate of Sulu sa Sabah dahil ang broker ay Malaysia. Siyempre hindi papayag ang Malaysia na maalis sa kanila ang Sabah.

Wala na bang katapusang breakaway groups itong gulo sa Mindanao?

Tripleng dagok sa mga kawawang OFW ang Sex for Flight

Stranded OFWs in Saudi Arabia

Stranded OFWs in Saudi Arabia


Dapat itapon sa impyerno, sa lumiliyab na apoy, ang mga kawani ng pamahalaan na sangkot sa racket na sex for flight sa Kuwait, Jordan at sa iba pang bansa sa Middle East kung saan maraming mga babaeng OFW ay nag-iistambay sa iba’t ibang dahilan.

Ibinulgar ni Akbayan Rep. Walden Bello noong Martes na sa halip na tulungan ng mga mga opisyal ng Department of Labor at ng Philippine Embassy ang mga OFW na na-stranded, ay ibinubugaw pa sa mga Arabo at ang iba, sila na mismo ang nag-momolestiya.
Pinangalanan ni Bello si Mario Antonio, labor attaché sa Jordan. Itinanggi ni Antonio ang paratang sa isang press conference dito sa Manila.

Pinapa-imbestigahan daw ng Overseas Worker Welfare Administration (OWWA) at ng Department of Foreign Affairs ang paratang ni Bello, chairman ng House Committee on Overseas Workers.

Doble o tripling trahedya itong “Sex for Flight” dahil ang mga biktima ay ang mga kababaihan na nabiktima na ng mga ilegal na recruiter o mga salbahe na amo.

Ang mga bikitima ay ang mga stranded na OFW sa OFW shelter ng mga embassy. Ito yung mga OFW na naloko ng mga recruiter na dumating sa Middle East na peke pala ang dokumento. Karamihan sa kanila siguro ay nagbenta na ng lupa o kalabaw para lang ibayad sa walang-pusong labor recruiter. Pagdating pala doon wala namang trabaho. Peke ang visa kaya ilegal ang status nila doon.

Ang iba naman may trabaho nga ngunit hindi naman yun ang usapan na trabaho o sweldo. Ang iba naglayas sa kanilang amo na nanakit o tinatangkahan silang halayin.

Hindi makauwi ang mga yun dahil wala naman silang pamasahe at ang iba hindi mabigyan ng exit visa na kailangan pirmahan ng kanilang amo.

Sa interview sa TV sa isang biktima, kinausap daw sila ng labor attaché na mag-service sa isang Arabo. Na siya daw ang bibili ng kanyang ticket pauwi sa Manila. Sabi ni Bello sa sa kanyang expose, $1,000 daw ang singil ng opisyal. Tumanggi ang OFW. Hindi naman siya pumunta sa Middle East para magputa.

At bakit naman ganun. Bakit bugaw na ang ating mga opisyal? Sabi ni Bello alam daw ng pamahalaan ng Jordan ang nangyayari sa OFW shelter at nagreklamo na sila sa Philippine Embassy.

Ang sakit sa ganitong pangyayari ay ang mga biktima ay walang kalaban-laban. Mga mahirap sila. Hindi ka naman mag-OFW kung mayaman ka. Unang dagok na yan ng kapalaran. Hindi ka rin babagsak sa OFW shelter kung maayos ang kontrata mo. Pangalawang dagok nay an ng kapalaran. Tapos, bibiktimahin ka pa ng mga opisyal na dapat ay tumulong sa iyo.

Sana naman maparusahan ang mga manloloko . At sana naman aayusin na ng ating mga opisyal ang pamalalakad ng pamahalaan para naman umasenso na ang ating bansa at hindi na kailangan pumunta pa sa Middle East para magtrabaho.

Usi na rin ang Presidente

Ayun sa report, dalawang oras maganap ang pagsabog sa Serendra, isang pangmayamang lugar sa Taguig City Biyernes ng gabi, dumating si Pangulong Aquino at si Interior Secretary Mar Roxas.

Galing, di ba? Aksyun agad.

Ano nga ba ang aksyun?

Kapag tiningnan mo ang video ng ABS-CBN, makikita na may opisyal ng pulis na kausap ni Presidente. Nagtuturo, paminsan-minsan tumatango si PNoy. Mukhang nagbi-briefing tungkol sa nangyaring pagsabog.

President Aquino inspects scene of the blast while plice were doing initial investigation.

President Aquino inspects scene of the blast while plice were doing initial investigation.


Sa oras na yun, ayun sa mga on-the-spot report, wala pang detalya tungkol sa pagsabog. Paiba-iba pa kung saang palapag nangyari ang pagsabog at kung ilan ang namatay.

Karaniwan, ang Filipino, kapag may nangyari– away, pagsabog,sunog o anumang kaguluhan- takbo kaagad para mag-usisa. “Usi” ang tawag natin sa ganyang ugali.

Maaring katulad ng marami sa atin, ganun din si PNoy.

Sa mga dalawang beses na bumagyo at maraming nawalan ng bahay, nasaktan at may namatay, binatikos si Aquino dahil hindi siya bumibisita sa mga nasalantang lugar kahit nakalipas ang ilang araw.

Ang sinabi ng Malacanang, ayaw daw ni Aquino na maka-istorbo sa rescue at relief operations. Kasi kapag pumunta daw siya, aasikasuhin pa siya.

Oo nga naman, Presidente siya kaya aasikasuhin talaga siya. At kailangan siya protektahan.

Naala-ala pa ba ninyo ang Rizal Park hostage taking noong Agosto 2010 kung saan walong taga-Hongkong ang namatay? Halos 15 oras na walang narinig at hindi nakita si PNoy. Nagsimula ang hostage-taking mga 9 ng umaga, nagsalita siya sa media, lampas na ng hatinggabi.

PNoy at blast site.

PNoy at blast site.

“Bakit nandiyan ang Presidente?” Yan ang tanong ng marami nang makita si Pnoy sa scene-of-the blast sa Serendra noong Biyernes ng gabi. Yung iba ay naiinis dahil sa ganong oras, istorbo lang siya doon. Wala namang matutulong ang kanyang pagpunta doon.

Ang iba naman ay nag-aalala sa kanyang kaligtasan. Sa ganung oras, hindi pa alam ang sanhi ng pagsabog. Paano kung kagagawan yun ng terorista? Di pati siya, delikado.

Tanong ng iba, bakit pinayagan yan ng kanyang chief security? Bakit may magawa ba ang chief security kung gusto ng Presidente?

Ito ang ibang reaksyon sa Facebook:

Sabi ni Nonoy Espina: “The rich are truly different from you and me… sumabog lang ang apartment, personal presidential order na. Matupok man libo-libong dampa, ni singhot wala.”

Meron ding pumalakpak.

Sabin ni Arnel P. Casanova, presidente at chief executive officer ng Bases Conversion and Development Authority, na siyang may-ari datin ng lupa na kintatayuan ng Serendra,” It is comforting to see President Aquino himself on top of the situation on the site and the entire government and private sector working together to address the situation in a very efficient and expeditious manner. “

Kumento ni Carlito Bisa :I hope the president could also visit the squatters na nasusunugan at maralitang nabibiktima ng karahasan.”

Nakakatawa na nakakasuka

Another televised meltdown of Kris Aquino

Another televised meltdown of Kris Aquino

Tearfully announcing resignation kuno.[/caption]Napaaga yata ang semana santa ng mamamayang Pilipino sa mga balita na pumutok nitong nakaraang linggo na kawalang katuturan sa ating buhay ngunit laman ng media.

Ang daming problema. Sobra 60 na Pilipino ang patay sa Sabah at walang paki-alam ang Malacanang. Ngunit ang pinag-usapan sa TV, radio at sa mga diyaryo ay ang gusot ni Kris Aquino at James Yap at Chiz Escudero at Heart Evangelista.

Kung sabagay, napag-aralan na yan na kapag mahirap ang buhay, malakas ang telenobela. Siguro naghahanap ang mga tao ng dibersyun para pampagaan ng kalooban.

Entertainment ang tingin ng taumbayan sa istorya ni Kris at James at Chiz at Heart. Kaya hindi ko alam kung maiiyak o matutuwa sa nangyayari na ito sa atin.

Basta eskandalo sa buhay ni Kris Aquino, bentang-benta yan. Ang pinakahuli ay ang paghingi ni Kris sa korte na hindi papalapitin ang kanyang asawang si James Yap sa kanilang anak na si Bimby, Siyempre, inaprubahan ng korte. Kayo na ang magiging kapatid ng presidente.

Matagal nang hiwalay si Kris at si James. Sinabi ni Kris sa kanyang petisyun na noong Disyembre, tinangka daw siyang akitin at halikan ni James nang bumisita ito sa kanilang anak.

Kadalasan, tumatahimik lang si James sa mga kung ano-anong pinagku-kwento ni Kris sa TV at sa kanyang Facebook at Twitter. Ngunit napuno na rin siguro, nagsalita siya at pinabulaan ang akusasyun ni Kris.

Paalis na daw siya at gusto niya sanag halikan ang anak ngunit ayaw. Kaya sabi niya, “Ayaw talaga ako i-kiss ni Bimby, so pumunta ako kay Kris, hinawakan ko siya rito. ‘Bimb, look o, ki-kiss ko na mama mo…Tapos si Kris biglang nagsabi na, ‘Sinasaktan mo ako.’”

Kris and James in their lovey-dovey days.

Kris and James in their lovey-dovey days.


Seduction na yun kay Kris.

Ewan. Ngunit sa magkaibang bersyun, mas naniniwala ako kay James.

Ito ang matindi. Sabi ni James . sabi daw ni Kris sa kanya, “Baka nakalimutan mo, may three years pa yung brother ko.’ Sabi ko, ‘Ganun? Grabe ka naman ang yabang mo.’ Galit na galit siya nun.”

Sa social media, mas maraming kampi kay James. Kinabukasan, nag dolorosa na naman si Kris. Kumpleto and supporting cast na mga kapatid: Ballsy Cruz, Pinky Abellada at Viel Dee.

Inanunsyo niyang nag-resign na raw siya sa kanyang TV shows. Dalawang araw lang ang dumaan, binawi na. Tuloy pa raw ang labas niya dahil tatapusin daw niya ang kanyang mga kontrata.

Bahala ka sa buhay mo, Kristeta. At kami ay magi-enjoy na lang. Gawin na lang naming entertainment ang mga drama mo. Palipas ng oras.

Defend din kaagad kay Kris itong kanyang pinsan na si Bam Aquino na tumatakbong senador. Ganun din ang isa pang senatoriable na si Risa Hontiveros. Ganun bay an sila kapag nakaupo na sa senado? Kampi kaagad sa malapit sa kanila? Kawawa nga talaga ang Pilipino na hindi nila kaalyado.

Ito namang problema ni Escudero at Evangelista na sumali na ang negosyanteng si Roberto Ongpin, isa pang nakakasuka.

Ito ang ating penitensya.

Kung gusto nyo pa lalo ma-aliw, click kayo dito kay Professional Heckler.

Why can’t PNoy say ‘Come Home’ instead of ‘Surrender’

He still doesn’t get it.

God forbid, but what a members of your family are killed and someone comes during the wake and blames you for the tragedy, what would you do?

Answers of close friends I asked ranged from a tempered reaction of showing the rude person the door to violent acts including use of a tool that is banned during this election campaign period.

That must be the feeling of relatives of the 12 Filipinos who were killed in Lahad Datu, Sabah when Malaysian commandoes assaulted the place where some 200 followers of the Sultan of Sulu, led by his brother Rajah Muda Agbimuddin Kiram, were camping out. Two of the commandoes were also killed, according to news reports.

Agbimuddin Kiram and his followers arrived in Lahad Datu Feb. 12 to re-affirm their ownership of a large part of Sabah which Malaysia is renting from them for a pittance.

The day after the bloody encounter, President Aquino issued this statement which puts the blame on the followers of the Sultan of Sulu for the Friday massacre:

“To our citizens in Lahad Datu, from the very start our objective has been to avoid the loss of lives and the shedding of blood. However, you did not join us in this objective. Because of the path you have taken, what we have been trying to avoid has come to pass.

“If you have grievances, the path you chose was wrong. The just, and indeed, the only correct thing for you to do is to surrender.

“To those who have influence and the capacity to reason with those in Lahad Datu, I ask you to convey this message: surrender now, without conditions.”

Anne de Bretagne, a Filipino based in Europe who follows closely the Philippine claim on Sabah, took note of the close similarity of Aquino’s statement to that of Malaysian Prime Minister Najib Razak. She reproduced a report from the Malaysian press where Najib disclosed:”I telephoned President Benigno Aquino III of the Philippines last night to state the stand of the Malaysian government on the matter after the gun battle yesterday.

“I said the government felt that the time to consider the group’s demands had lapsed and that they had the option of surrendering or facing the action of the authorities and security force…their armed intrusion into the country and the killing of two security forces personnel and injuring of three others was a serious crime.”

Najib further said, “As such, the government would not proceed with negotiations or consider their demands.”

Dante Simbulan, a retired military officer, remarked “What kind of leader is this? Rather than protect the interests of his countrymen, he took the side of a foreign country! Sabah belongs to the Philippines! It was illegally given to Malaysia by the British imperialists. The British did not own Sabah. They were leasing it from the Sultan of Sulu. Proof? The Malaysians are still paying rent to the Sultanate.”

Aquino’s empathy for the Malaysians and lack of sympathy for the cause of the Sultan of Sulu (he called it a “hopeless cause” in an earlier speech) are obvious from the beginning of the standoff. This is attributed to the role of Malaysia as broker in the peace talks between the Philippine government and the Moro Islamic Liberation Front.

The reservation expressed by many of the inadvisability of Malaysia as peace broker in the talks with the MILF because of the Philippine claim on Sabah (based on the title of the Sultan of Sulu) has now come true. There cannot be genuine, lasting peace in Mindanao under an arrangement brokered by Malaysia because that would necessitate the giving up of the Philippine claim on Sabah.

That’s why Aquino considers the current Sultan of Sulu Jamalul Kiram III spoilers to the peace agreement that they are about to conclude with the MILF which they want wave as achievements of his administration.

Aquino has been taking a hardline position towards Kiram III. He probably didn’t realize that as he pushed Kiram against the wall, thinking that it would soften and make him (Kiram) surrender, he was also boxing himself in a situation that would not be easy for him to wiggle out.

He gave Kiram an ultimatum: “Surrender now, without conditions.” (Was it so hard for him to say, “Come home”?)

What happens if the Kirams will not surrender? What’s Aquino going to do when Malaysian commandoes resume the killing of Filipinos.

Does Aquino think that if they eliminate Rajah Muda Kiram and his followers in Lahad Datu, his problems with the Sulu Sultanate will be solved?

He is grossly mistaken. The wound created by the tragedy would be so deep, he would wish he had agreed to the meeting requested by Kiram III three years ago.